5.
"...Το
αμίλητο πηγάδι από βαθειά ανεβάζει στο καταμεσήμερο
μια
στρογγυλή φωνή από μαύρο γυαλί κι άσπρο άνεμο,
μια
στρογγυλή φωνή σαν τα παλιά πιθάρια η ίδια η πανάρχαιη φωνή,
κι ο
ουρανός ξεπλένει με λουλάκι τα λιθάρια και τα μάτια μας..."
(Γιάννης Ρίτσος,
Ρωμιοσύνη) |