Από το βιβλίο του Bertrand Russell, Education and the Social Order (1932),

Κεφάλαιο «Συναίσθημα και Πειθαρχία», αντιγράφουμε δυο παραγράφους:

«Η Ελευθερία (συνείδησης) είναι το πιο δύσκολο αγαθό που μπορούμε να προστατεύσουμε στις σημερινές συνθήκες εκπαίδευσης...Υποστηρίζω κάποιες μορφές ελευθερίας που πολλοί ενήλικοι δεν μπορούν να τις ανεχθούν...Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τα παιδιά να σκέπτονται ότι είμαστε ανόητοι με το να τα εμποδίζουμε να εκφράζουν τη σκέψη τους ...

Αν εκφράζουν τη γνώμη τους για τη θρησκεία, την πολιτική (τα πολιτικά δρώμενα), τα ήθη, μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε μόνο με επιχειρήματα, γνήσια επιχειρήματα, όχι με δογματικές αντιλήψεις. Ο ώριμος μπορεί να διατυπώνει απόψεις απέναντι στις γνώμες των παιδιών, αλλά δεν μπορεί να επιβάλλει συμπεράσματα...

Ο άνθρωπος που η γλώσσα του δεσμεύεται από νόμους οι οποίοι απαγορεύουν την ελευθερία λόγου, που η παιδικότητά του φυλακίζεται μέσα σε ένα κώδικα ηθών της «ώριμης γενιάς», που η νεότητά του «ασκείται» μέσα σε μια ανάλγητη ορθοδοξία, θα νιώθει εχθρότητα για τον κόσμο που τον ταλανίζει. Σε ώρα οργής θα στραφεί προς την καταστροφή...»