|
Τα τελευταία 15 χρόνια
για διάφορους λόγους και με διάφορες προφάσεις δε
γίνεται καμιά αξιολόγηση της εκπαιδευτικής προσπάθειας
στη χώρα μας. Ούτε προγράμματα, ούτε βιβλία, ούτε
λειτουργία του σχολείου, ούτε το παιδαγωγικό έργο των
εκπαιδευτικών, ούτε το όλο σύστημα αξιολογούνται. Και,
όταν γίνεται κάποια κίνηση για αξιολόγηση, στρεφόμαστε
στο θύμα της όλης αβελτηρίας, στο μαθητή. Γιατί
συμβαίνουν αυτά; ποιοι καρπώνονται τις αρνητικές
επιπτώσεις που προκύπτουν κυρίως για το κοινό δημόσιο
σχολείο; Και ποιες είναι οι συνέπειες για τους
εκπαιδευτικούς; Επιχειρούμε μια καταγραφή, αφού πρώτα
σημειώσουμε ότι η αξιολόγηση είναι σύμφυτη με κάθε
ανθρώπινη προσπάθεια για ένα λόγο πολύ απλό: αξιολογείς
ό, τι κάνεις σήμερα για να βελτιώσεις το έργο σου αύριο.
Όταν αυτό δε γίνεται στην Εκπαίδευση και το ανέχονται οι
εκπαιδευτικοί, οι άμεσα θιγόμενοι, προκύπτουν τα
ακόλουθα κατά τη γνώμη μου:
.α΄.
Όποιοι επιθυμούν -για τους λόγους τους - να μειώσουν το
γόητρο του κοινού δημόσιου σχολείου και την ποιότητα της
παρεχόμενης στους πολλούς εκπαίδευσης, αυτοί άνετα έχουν
ένα επιχείρημα: αφού οι εκπαιδευτικοί δεν
αξιολογούνται για το έργο τους, αυτό σημαίνει ότι δεν
έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Πώς μπορεί η κοινωνία
να τους εμπιστεύεται; Μήπως το δημόσιο σχολείο δεν είναι
χρέος της Πολιτείας;
.β΄.
Πώς εξηγείται ότι η Πολιτεία με υπογραφή του υπουργού
Παιδείας δημιούργησε 7.000 κενές θέσεις στα σχολεία και
δε φρόντισε έγκαιρα να καλύψει τα κενά; Και γιατί η
Πολιτεία δεν έσπευσε, όταν δημιουργήθηκε θόρυβος, να
εξηγήσει ότι πολλές αποσπάσεις είναι αναγκαίες (π.χ. για
μετεκπαίδευση), ότι δεν είναι ένοχοι οι αποσπασμένοι
αλλά κυριότατα αυτοί που προώθησαν τις αποσπάσεις και
αυτός που τις υπόγραψε; Αναρωτιέστε ποιοι και γιατί
αφήνουν την υπόληψη των εκπαιδευτικών να διασύρεται;
.γ΄.Αναρωτιέστε
γιατί οι εκπαιδευτικού έχουν μισθούς χαμηλότερους από
όλους τους υπαλλήλους με ίδιες σπουδές; Και, αν οι
εκπαιδευτικοί κινηθούν για διαμαρτυρία, αναρωτιέστε κατά
πόσο θα έχουν τη συμπαράσταση της Κοινής Γνώμης;
.δ΄.
Γνωρίζετε ότι την ώρα αυτή δεν έχουμε κανένα κριτήριο
ουσιαστικό για την επιλογή διευθυντών Σχολείων,
διευθυντών Εκπαίδευσης, Σχολικών Συμβούλων; Νομίζετε
ότι ένα βιογραφικό σημείωμά μου (με 1000 δημοσιεύματα,
συνέδρια, σεμινάρια, πτυχία) αποτελεί τεκμήριο ότι
μπορώ να είμαι καλός διευθυντής ή σύμβουλος ή δάσκαλος;
Λείπουν τα πιο σημαντικά τεκμήρια: η γνώμη ενός πιο
έμπειρου συναδέλφου που με άκουσε στην αίθουσα και η
γνώμη του διευθυντή μου που γνωρίζει πόσο είμαι
συνεργάσιμος.
.ε΄. Το
ότι βέβαια, για αν κριθεί το έργο μου, πρέπει πρώτα να
αξιολογηθεί η σχολική μονάδα είναι επιχείρημα σεβαστό,
αλλά μπορεί και η σχολική μονάδα να υπάρξει και να
αξιολογηθεί χωρίς την προσωπική και αξιολογήσιμη συμβολή
των εκπαιδευτικών που την υπηρετούν;
.στ΄.
Νομίζετε είναι τυχαίο που τώρα τέθηκε ζήτημα επετηρίδας;
Τα κοινωνικά κατεστημένα όλων των εποχών προτιμούν το
δάσκαλο των πολλών όσο γίνεται πιο «ώριμο» και «συνετό».
Και εξυπηρετούνται με την επετηρίδα. Αλλά χρειάζονται
δάσκαλο ακόμα πιο ταπεινωμένο και υποτακτικό, να μη
μπορεί να έχει παιδαγωγική αντίσταση, αφού σε λίγο θα
θέσουν και ανασφάλεια μονιμότητας. Και τότε οι
εκπαιδευτικοί θα παρακαλούν για «επιθεώρηση» της
ταπεινότητάς τους και πριν από το διορισμό και έπειτα
κάθε μέρα και Σάββατα και Κυριακές ...Και οι νοήμονες
εννοούν... Προς τέτοιες εξελίξεις βοηθούν - κατά τη
γνώμη μου - όσοι αφήνουν να χρονίζει το ζήτημα
αξιολόγησης με αξιοπρέπεια. Θα τη φέρουν ως ταπείνωση.
Οι κοινωνίες αφήνουν αναξιολόγητο ό,τι θεωρούν
αναξιόλογο ή επιθυμούν να το κάνουν αναξιόπιστο, για να
το ταπεινώσουν.
Αυτά γράφονται
από εκπαιδευτικό που είχε την ευτυχία να σταδιοδρομήσει
μέσα σε ευνοϊκές γι' αυτόν περιστάσεις
Με
συναδελφικές ευχές
Φ. Κ. Βώρος
|